De oude Romeinen hadden een losbandig festival voor sekswerkers

We snappen in Nederland heel goed dat je sekswerkers niet in verdomhoekjes moet stoppen – kijk maar even naar de Amsterdamse Wallen – maar de oude Romeinen deden het natuurlijk weer nét een stapje beter. Zij vierden elk jaar Floralia, een festival rond de lente, bloemen en… seks.

Lekker vruchtbaar

Die amfitheaters, die waren dus echt niet alleen voor gladiatorengevechten. Eind april, begin mei was het ook het decor van een nogal uitbundig en losbandig festival. Zoals het de Romeinen betaamt, was dit meerdaagse festival eigenlijk bedoeld voor een godin. Flora is de godin van de vruchtbaarheid en de bloeiende planten. De link met seks is niet heel moeilijk te leggen. Er wordt zelfs beweerd dat Flora zelf een prostituee was, die later goddelijk werd. Hoe dan ook, seks en sekswerkers speelden een belangrijke rol tijdens het festival.

Weinig om het lijf

Het eerste Floralia Festival was in 238 v.Chr. in de nieuw gebouwde Floratempel bij het Circus Maximus. Deze viering was nog bescheiden. Mannen en vrouwen versierden zichzelf en hun dieren met bloemenkransen. Wel deden vrouwen een paar lagen kleren uit en liepen ze rond in jurken die een stuk meer toonden dan de rest van het jaar acceptabel was. Het festival vond een paar decennia sporadisch of niet plaats, tot het in 173 v.Chr. nieuw leven in werd geblazen. En toen ging het echt los.

Vrijheid blijheid

Tijdens de ludi florales, de bloemenspelen, werden allerlei wedstrijden georganiseerd. Seksuele vrijheid stond hierbij centraal en ook de sekswerkers van Rome deden hier aan mee, toegejuicht door grote mensenmassa’s. Je zou het kunnen vergelijken met burlesk dansen: het draaide om naakte huid, dansen en komedie. Een in de Romeinen gespecialiseerde professor zegt hierover: ‘Het feit dat deze vrouwen op een heel zichtbare manier konden deelnemen aan het openbare leven, gaf de optredens extra waarde voor zowel de vrouwen zelf als het publiek.’

Bewust vergeten

Het Floralia Festival bleef eeuwenlang bestaan en is ergens in de vierde eeuw na Christus ten onder gegaan. Waarschijnlijk had dit te maken met de opkomst van het Christendom, waarin dit soort goddeloosheid minder gewaardeerd wordt. Ook Flora is in de kelders van de Romeinse godenwereld verdwenen. Zonde, want ze klinkt als een van de kleurrijkste, vrolijkste en spannendste goden uit de hele stal.