Het nieuwe Barbounia brengt een mediterraan zonnetje naar hartje Amsterdam

Schilo van Coevorden is al zo’n honderdachtenduizend jaar een van mijn favoriete chefs. In bijna tien jaar Taiko heeft hij de meest waanzinnige menu’s geserveerd waarvan er van lang, lang, láng geleden nog altijd gerechten door m’n hoofd spoken. De keuken bij Taiko heeft echter een Aziatisch tintje, dus voor werk schuif ik er niet meer aan. Mijn hart maakte wel een sprongetje toen ik zag dat er iets aankwam dat wél in mijn arbeidsstraatje past. En de zon ging pas helemaal stralen toen er een mail in mijn box zat met de vraag of ik bij Barbounia wilde komen proeven: het splinternieuwe restaurant in het Conservatorium Hotel met mediterraan thema.

Barbounia in het Conservatorium Hotel

Dat is ook meteen het doel van Van Coevorden met het nieuwe Barbounia: de zon naar het Conservatorium Hotel brengen. Net als dat Taiko ‘Aziatisch’ is, is Barbounia ‘mediterraan’. Niet één land centraal, maar een hommage aan verschillende keukens binnen het Middellandse Zeegebied dus. De hoofdrol is onder andere voor Italië, gedeeld met de Franse Rivièra en Griekenland. Wie een beetje bekend is in het Conservatorium Hotel hoeft niet te zoeken naar een verstopte locatie; het nieuwe restaurant heeft het plekje ingepikt van wat voorheen de Brasserie was. Onder dat torenhoge glazen dak. Kun je nagaan hoe het daar is, als het zonnetje eindelijk echt schijnt.

Tot die tijd is het aan de gerechten om te stralen. Wij boften, want we gingen zo ongeveer de hele rits af in een signature tasting menu. We proefden mezze (met oa de lekkerste baba ganoush), antipasti, twee pasta’s, vegan couscous met tofu en vier soorten desserts. Gezien ik en mijn tafelgenoot beide geen vlees en vis aten, misten we wel het gerecht waar het restaurant naar vernoemd is: de barbounia, oftewel rode mul. Da’s Grieks trouwens, in het Italiaans hadden we bij Triglia gezeten.

Als gast bestel je dus geen vast menu, maar kies je van de uitgebreide kaart. Aanraders? Ga sowieso voor de Griekse salade on the side, want de barrel aged feta moet je proeven. Beide pasta’s die wij aten waren perfect – penne alla vodka en ravioli met ricotta, spinazie en salie – en de flinterdunne zucchini fritti mag je ook niet overslaan. Eigenlijk kun je hier met een gerust hart wel een diagonaaltje over de kaart doen, al zou ik qua prijs wel even oppassen voor de linguini met kreeft en kaviaar. Maar ja, dan heb je wel linguini met kreeft en kaviaar. Qua wijn ligt de focus op Italië (hoera) met speciale nadruk op Sardinië en Sicilië.

Even wat speciale aandacht voor de toeten, want daar werd een strijd gestreden waarin niemand won. Of eigenlijk iedereen, want allemaal even lekker. Cannoli, altijd yes. Cheesecake yes, maar vooral vanwege het venkelijs erbij en ijs van Campari en bloedsinaasappel. Zegt wel genoeg denk ik. Als afsluiter kwam er nog een affogato aan, met amaretto. Zonder hoofdletter, want in Amaretto zit niet eens amandel. In deze variant uit Tivoli nabij Rome enkel het echte, bittere werk. Er werd nadrukkelijk en trots verteld dat-ie uit dezelfde plaats kwam als een van de obers.

O, en ook nog leuk: naast brunch, lunch en diner kun je bij Barbounia ook terecht voor La Dolce Vita: aperitivo tussen drie uur en half zes met kleine happen en zoet om los te bestellen.

BARBOUNIA – Paulus Potterstraat 50, Amsterdam

Beeld: Nina Slagmolen