Un’ode a de RideMovi bike

Italië heeft de Fiat, het Colosseum, de Vespa en het Vaticaan. Het heeft Michelangelo, Andrea Bocelli en Gianluigi Buffon. Én Italië heeft de RideMovi bike.

Het beste vervoersmiddel om je van Arno naar Boboli te brengen? De RideMovi bike. Nu kun je die afstand ook lopen maar kon ik zo gauw geen andere bezienswaardigheden in Florence bedenken met een A en een B, maar óók dat korte stukje kun je gewoon per deelfiets doen. Perfect zelfs om eerst even te oefenen op de stugge bak, Hollander of niet.

Het is namelijk niet het racemonster dat je thuis zo kundig bestuurt. De RideMovi bike is oerlelijk, heeft nul vering en trapt redelijk loodzwaar. Dat in combinatie met de Florentijnse bestrating uit de middeleeuwen en het asfalt vol metersdiepe kuilen is dan ook eventjes wennen. Maar beeld je in alsof je een les Rocycle op een Powerplate doet in de mooiste omgeving ter wereld en je fietst er fluitend doorheen.

Het concept is natuurlijk totaal niks nieuws en ook in Amsterdam wordt er tegenwoordig weer geëxperimenteerd met de deelfiets. Ik durf er alleen mijn nieren om te verwedden dat die dingen geen 14 euro per maand kosten. De RideMovi kost je per dag evenveel (beter gezegd: weinig) als een dertigdagenpas en voor de prijs van een bord pasta wurmen jullie je samen een maand lang zonder moeite tussen het overal vastgelopen verkeer door, op een tempo dat je benen jullie niet nadoen.

Daarbij hoef je nooit na te denken waar je je fiets ook alweer hebt neergezet (kan zo ongeveer overal en Italianen parkeren ‘m het liefst gecentreerd op de stoep of een zebrapad), staat er altijd wel eentje trouw op je te wachten om de hoek wanneer je ‘m nodig hebt en kunnen fietsendieven jou niks maken.

Ook vind ik de draaibel erg leuk. En dan met name om daar een flinke slinger aan te geven wanneer er verdwaalde toeristen voor mijn neus lopen, die dan een luttele seconde denken dat ze in levensgevaar zijn terwijl ze dat helemaal niet zijn. Daar volgt uiteraard een vriendelijke glimlach op, want ik heb geen kwade bedoelingen, en dan is alles weer goed.

Tot slot het geluidje als je ‘m met je telefoon ontgrendelt. Niks geen misthoorn à la de VanMoof; hier roept een dame met een walkietalkiestem ergens vanuit het frame heel vriendelijk ‘La bicicletta e sbloccata,’ waarop drie vrolijke tikjes volgen die de fiets van het slot halen. Een soort klaar voor de start, af.

Mijn lievelingsfietsjes rijden door achttien Italiaanse steden en zijn zelfs op expeditie op vier totaal random andere plekken in Europa én in Barcelona (wat ik dan weer wel logisch vind). Ik zou ‘m het liefst persoonlijk doorrijden richting Nederland – al denk ik dat ik daarbij wat botbreuken op de koop toe zal moeten nemen. Maar in Italië is-ie pas echt de echte grote winnaar, want geen enkel ander vervoersmiddel geeft je zoveel streepjes voor op de rest als de RideMovi bike.