Valpolicella staat bekend om zijn rode wijnen. Er worden maar liefst vier variaties gemaakt van één wijn. Waar ‘gewone’ Valpolicella soepel en fruitig is, wordt elke soort een stapje steviger. Amarone della Valpolicella is de mooiste van het stel en ontstond per ongeluk; een fout van goud.
Valpolicella wijn & Valpolicella Classico
Het gebied Valpolicella ligt ten noordwesten van Verona. Het is de thuisbasis van de corvinadruif, een ras met weinig tannines en hoge zuren. Hij heeft de hoofdrol in de wijnen van DOC Valpolicella en DOC Valpolicella Classico, makkelijk drinkbare en fruitige wijnen waarin je direct rode kersen herkent, maar ook aardbei en soms zwarte peper. De term Classico mag de wijn dragen als hij uit de wat hoger gelegen wijngaarden in de voetheuvels van de Alpen komt, waar het oorspronkelijke wijngebied ligt. Daar zorgt de koelere bodem ervoor dat de druiven hun zuren beter behouden, wat voordelig is voor de smaak van de Valpolicella.
Recioto della Valpolicella
Omdat een doorsnee Valpolicella redelijk eenvoudig is, gebruiken wijnmakers in Veneto een speciale methode (de passito-methode) om de wijn wat meer smaak, structuur en kleur mee te geven. Ze plukken de corvinadruiven vroeg, om ze vervolgens tot in de winter binnen te laten drogen in kratten. De druiven veranderen zo in een soort rozijntjes, waarin de smaken en de suikers zich concentreren. Voordat al deze suikers op zijn, stopt de wijnmaker de vergisting – soms zijn de druiven zo zoet dat dit vanzelf gebeurt. Met als resultaat: een volle, zoete wijn met intense smaken van rood fruit en een aardig alcoholpercentage. En bij deze methode ging het een keertje mis daar in de Valpolicella.
Amarone-wijn
Toen een wijnmaker zijn zoete Recioto della Valpolicella aan het maken was, ontdekte hij dat hij per abuis een droge wijn had gemaakt. Hij was z’n vergistende druiven even uit het oog verloren, waardoor de gisten alle suikers in de wijn hadden opgegeten. Hij riep: ‘Questo non è un Amaro, è un Amarone!’, omdat hij de overtreffende trap van een recioto had gemaakt: de Amarone della Valpolicella.
De krachtige rode wijn heeft de zoete recioto dan ook van z’n troon gestoten en is nu het paradepaardje van de Valpolicella. Tegenwoordig krijgt Amarone-wijn nog wat houtrijping, waardoor hij naast rode bes ook tonen van specerijen heeft. Het hele proces kost aardig wat tijd en de opbrengst is door de gedroogde druiven lager dan bij een normale wijn, waar logischerwijs ook een prijskaartje aan hangt. Maar ook daar is een alternatief voor te vinden in de buurt.
Valpolicella Ripasso
De gulden middenweg is de Valpolicella Ripasso. Net voordat een Amarone klaar is, kan een wijnmaker ervoor kiezen om de schillen van de wijn te halen. Die schillen kan hij vervolgens bij een vat normale Valpolicella doen waarvan de vergisting al is afgerond. Omdat voor de gisten die met de Amarone meekomen het werk er nog niet op zit, gaan ze in het nieuwe vat gewoon door. En zo krijg je een gewone Valpolicella met wat karaktereigenschappen van een Amarone.
