De comeback van de capri: de Italiaanse broek als evolutie van vrouwenmode
De capribroek is een kledingstuk dat de tand des tijds heeft doorstaan en in de loop der jaren steeds opnieuw in de mode is gekomen. Of we dit nu leuk vinden of niet. Dit jaar wordt-ie wederom getipt als trend, en ik zie ‘m nu dan ook echt zelf voorbij komen om het lijf van modevolk. De naam verraadt het eigenlijk al, maar wist je dat de capribroek daadwerkelijk vernoemd is naar het Italiaanse eiland Capri?
Oorsprong van de capribroek
De capribroek werd in 1948 geïntroduceerd door de Duitse modeontwerpster Sonja de Lennart. Ze vernoemde de broek naar het Italiaanse eiland Capri, een plek waar ze vaak en graag vakantie vierde. De Lennart ontwierp de broek uit praktische overwegingen: ze wilde niet dat haar broekspijpen nat werden tijdens wandelingen langs de kust. Vandaar de ietwat ongemakkelijke, maar kenmerkende midden-kuitlengte van de capribroek.
Van rebellie naar mode-icoon
De broek van De Lennart was een rebellie tegen de conventionele kledingvoorschriften van die tijd, waarin vrouwen vooral rokken en jurken droegen. Ze konden toen zelfs nog gearresteerd worden vanwege het dragen van ‘mannenkleding’. Toen de Duitse modeontwerpster na de Tweede Wereldoorlog een boetiek opende, introduceerde ze de broek die ze vernoemde naar haar favoriete, zorgeloze eiland. In de vroege jaren vijftig en zestig werd de capribroek populair, vooral dankzij Hollywoodsterren zoals Audrey Hepburn, Marilyn Monroe, en Brigitte Bardot. Ze maakten de broek tot een tijdloos symbool van elegantie en vrouwelijke kracht, waar met name dames uit de hogere klasse mee aan de haal gingen.
De comeback van de capri
Ik kan me herinneren dat de laatste keer dat ik zelf een capribroek droeg, ergens in de zeroes was. Zo had ik een echte capribroek, maar ook meerdere leggings van zeer oncharmante lengte, die ik het liefst onder een jurk droeg. Niet als rebels statement, nee, dit was mode in het Y2K-tijdperk. In het huidige tijdperk draagt men ‘m gelukkig anders. Op z’n soort van Frans, met hoge taille, een fijne schoen en klassieke, neutrale kleurencombinaties kan ik hem dan ook stiekem best wel weer waarderen. Zeker nu ik weet hoe hij heeft bijgedragen aan de evolutie van vrouwenmode. Misschien toch maar eens een capribroek in m’n mandje?
