Waarom is een doorsnee Italiaans interieur zo spuuglelijk?
Als je een leuk, sfeervol, gezellig appartement of huis zoekt voor een vakantie in Italië is dat eigenlijk niet eens zo makkelijk. De inrichting is namelijk in negen van de tien gevallen bijzonder lelijk. Soms lijkt het bijna of de bewoners hun best doen om het interieur zo lelijk mogelijk te maken. Zou het de smaak van het land zijn, vroeg ik me af. Of boeit het ze gewoon niet?
Smaken verschillen, maar weinig Nederlanders zullen zich thuis voelen in een doorsnee Italiaans huis. Wij houden namelijk van sfeervol. Een doorsnee Italiaans huis is dat niet. Vaak ligt er een witte of witgrijze tegelvloer, gevuld met een het ‘sono Italiano’ gedeelte van de IKEA-meubelcatalogus in de kleuren wit of grijs, de meest seksloze keuken, een uitschuiftafel en als je geluk hebt hier of daar nog een nepplant. Waar je al je geld op kunt inzetten is dat het huiselijke nest in de avond wordt verlicht door fel, wit of soms bijna blauw-wit licht. Geen kleine kleinere sfeerlampen, geen dekentjes, geen gezellige kussens, geen planten die water nodig hebben, geen kaarsen.
Misschien heeft het iets te maken met ons klimaat, dacht ik nog. Nederlanders zijn vaak binnen, het regent drie kwart van het jaar en daar willen we misschien het beste van maken. Mijn eigen huis in Florence had bij intrek ook een afschuwelijk interieur, maar wel potentie. In de eerste week heb ik alle lelijkheid in een grote kast verzameld voor als mijn huisbaas het ooit terug wil hebben. Uiteraard heb ik het hele huis vervolgens volgepropt met een hoop Nederlandse sfeervolle gezelligheid. Dat begrijpen Italianen meestal niet. Meer dan eens wordt er gevraagd of er niet een groter lamp aan mag tijdens het eten. Hetzelfde geldt voor muziek tijdens het eten, dat vinden ze onnodig. Maar de TV hard aan, dat hebben ze dan wel weer graag.
Uiteindelijk kwam ik erachter dat er een hoop passie en cultuur door Italiaanse aderen stroomt maar dat interieur ze simpelweg niet zo veel boeit. Dit zie je ook terug in bijvoorbeeld restaurants. Gezelligheid is een factor die zelden wordt meegenomen in nieuwe concepten. Volgens Italianen gaat het daar ook niet om, om zoiets futiels als sfeer. Het gaat erom of je lekker eet. Een keuken hoeft niet per se mooi te zijn maar wel schoon en makkelijk in gebruik. Een bank moet lekker zitten en een uitschuifbare tafel is gewoon praktisch. Evenals plastic planten, die hoef je geen water te geven. ‘Gemak dient de mens’ zou zonder problemen als tegeltjeswijsheid in elke Italiaanse wc mogen hangen.
