Oké, ik bof. Als er één baan ter wereld is die geschikt is om uit te voeren op een agriturismo in Italië, is het de mijne wel. Schrijven over Italië in Italië gaat nu eenmaal erg goed samen en als eindverantwoordelijke zal ik niet op m’n luie achterwerk gaan zitten, dus veel kans op mislukking is er eigenlijk niet. Maar nu ik hier zit wil ik toch even een schot voor open doel doen en je overtuigen om me na te doen, ten goede van je werk, maar vooral van jezelf.
Het is half acht ’s ochtends en ik zit in een stralend zonnetje op een bankje op een groene heuvel in Le Marche. Ik ben op bezoek bij Qui Voglio, een agriturismo die bekenden uit Nederland een jaartje geleden zijn begonnen. Een kleine tussenstop voordat ik naar Florence ga, waar ik de komende weken net als afgelopen jaren tijdelijk thuis ga zijn. Waar ik dacht dat het nog even puzzelen ging zijn met plannen en schrijven, loop ik beter op schema dan ooit tevoren. Want scharrelende kippen, kwetterende vogeltjes en krekels blijken het beste krachtvoer voor een werkdag.
Werken vanuit Florence is me niet vreemd en beviel zo goed dat het een ritueeltje is geworden, maar de rust van het platteland en zon op m’n kop lijkt een katalysator voor de innerlijke accu. Ik begin de dag extra vroeg, wanneer er nog niemand om me heen is. Af en toe komt er een buurman aanrijden die komt helpen met een of ander logistiek probleem, waardoor ik m’n oren spits om wat Italiaans op te pikken. Ik verplaats me van het bankje voor mijn deur naar een terrasje in de tuin en beweeg me met de zon mee richting een stoel bij het zwembad.
Gesprekken in de middag bieden inspiratie en maken me bovendien niet totaal antisociaal in mijn groene bubbel. Richting het einde van de dag is er zelfs nog ruimte om de auto te pakken en het heuvelachtige landschap in te gaan, op pad naar een rustig stadje in de buurt, of naar het strand. Het voelt als een soort schrijversretraite. Tikken gaat in de tiende versnelling, maar er is één ding dat ik niet doe: te veel – en daar heb ik nog al eens een handje van. De druk van thuis is weg en ik doe precíes wat ik moet doen.
Dus wil ik iedereen die dit leest een les lezen: kun je remote werken, pak dan je koffers en ga het Italiaanse platteland op. Je komt als herboren terug, vol rust én nieuwe energie, zonder een inhaalslag te hoeven maken bij terugkomst op kantoor. Jij blij, baas blij. Win-win.
