Verrassende gerechten en goede pizza bij Restaurant Sebastian
Elegante gerechten maar ook pizza, het kan bij Restaurant Sebastian in de Negen Straatjes in Amsterdam. Het is een plek waar je een hapje kunt eten voordat je naar de bioscoop gaat, pizza kunt eten of met z’n tweetjes uitgebreid kunt tafelen. Veelzijdig dus. En verrassend, ontdekken we al snel, toen we een hap mochten komen eten.
Bij binnenkomst valt op dat de sfeer eerder Amsterdams dan Italiaans aanvoelt. Dit is een elegante plek met marmeren tafeltjes, een open keuken en een lange bar die helemaal naar achteren doorloopt waar ook mensen aan eten. Het zorgt voor een stadse, gezellige sfeer.
De menukaart is overzichtelijk: voorgerechten, primi, pizza en desserts. Opvallend is dat er bij ons slecht één secondo op de kaart staat, baccalá, kabeljauw, met groene erwtjes. Klassiek Italiaans kun je de kaart niet helemaal noemen, eerder bestaande uit gerechten met Italiaanse invloeden. Of een ontmoeting tussen Italië en Nederland met een verfijnd randje. Zo staan er puntarelle op de kaart, bittere Italiaanse bladgroente, maar niet op klassieke manier gepresenteerd. Klassiek worden ze namelijk gegeten met een dressing van ansjovis, olijfolie en azijn. Deze variant, met stracciatella, kappertjes, olijven en Hollandse garnalen wekt onze nieuwsgierigheid, evenals de focaccia en de risotto ‘cacio e cocco,’ klaargemaakt met pecorino en zwarte peper, zoals de klassieke cacio e pepe maar dan met kokosmelk en limoen. Bij onze buurtafel zien we pizza’s op tafel verschijnen en die zien er zo goed uit dat we ook die niet kunnen overslaan en bestellen een quattro formaggi met basilicumolie.
Dit bericht op Instagram bekijken
We merken al snel dat deeg maken iets is wat ze goed kunnen bij Sebastian. Zowel het deeg van de focaccia als later de pizza is luchtig, elastisch, zoutig en krokant. Zoals gebruikelijk is op de Napolitaanse manier van deeg en pizza maken. Het gerechtje met puntarelle dat vervolgens op tafel komt is fris, de smaken goed gebalanceerd en doen denken aan een bordje lente.
Ook de risotto cacio e cocco zit goed in elkaar. Eerlijk: we bestelden ‘m omdat we het gerecht zo barbaars vonden klinken dat het interessant werd. Maar de gaarheid van de risotto is perfect en de kokosnoot en limoen zijn niet overheersend maar ondersteunend in smaak. Ondanks dat dit gerecht afgeleid is van de zoutige cacio e pepe zou iets minder zout de smaken nog beter tot hun recht laten komen. De pizza quattro formaggi komt met een raamwerkje krokante Parmigiano erop. Samen met de basilicumolie zorgt dit ervoor dat de pizza nét even anders is dan anders. En zoals eerder gezegd, het deeg is goed. Ter afsluiting kiezen we voor tiramisu, ook deze is niet zoals je zou verwachten; hij is namelijk ontleed en bestaat uit een losse savoiardi (een grote lange vinger), romige crème en koffieschuim. Geen tiramisu, wel luchtig en niet te zoet wat het extra lekker maakt.
Al met al is Sebastian een plek waar je goed kunt eten. Verwacht geen klassieke Italiaan, de prijzen zijn voor Italiaanse begrippen hoog, voor Amsterdamse iets minder (voorgerecht: 20 euro, pizza: 20 euro, hoofdgerecht: 30 euro, dessert: 10 euro), maar de gerechten zijn verrassend, zitten goed in elkaar en overtreffen de verwachtingen die de menukaart in de eerste instantie schetst.
