De lente is soort van begonnen dus dat betekent dat het toerisme in Florence weer op volle toeren gaat draaien. Dus: bussen vol reizigers, allemaal achter een gids aanlopend, oogrollen verzamelend van mensen die ernaar kijken en zichzelf te goed voelen om ook zoiets te doen. Ik was zo iemand. ‘Wat bezíelt je om in zo’n colonne achter een vlaggetje op een stok aan te sjokken. Vreselijk!’ Dat soort dingen dacht ik terwijl ik op mijn terras met prosecco heel snobbig zo’n groep nastaarde.
Maar vorig jaar zag ik een Amerikaanse in Florence wonende influencer een foodtour aanprijzen en ik moet je zeggen, het zag er echt heel leuk uit. Dus ik zocht het eens op en besloot, fuck it, voor wie zit ik me nou groot te houden, ik wil graag meer leren over de Florentijnse en Toscaanse keuken dus hop daar gaan we. Het bedrijf heet Streaty Tours en ze bieden foodtours aan in Napels, Palermo, Catania, Venetië, Rome en Florence dus. Je bent in totaal zo’n 3,5 uur onderweg en de groepen zijn niet groter dan acht man.
Op een regenachtige zaterdagochtend verzamelden we om half elf op Piazza Croce. Een zeer opgewekte vrouw van ongeveer mijn leeftijd die zichzelf voorstelde als Alice stond op ons te wachten met, jawel, een vlag op een stok. Toen de groep eenmaal compleet was gingen we naar de markt van Sant’Ambrogio waar het feest begon met crostino nero (kippenleverpaté) en een glas rode wijn. En toen moest het nog elf uur worden. Er was een grote plank voor hammen en kazen, er was nog meer rode wijn, er waren gepassioneerde verhalen over waar de pecorino vandaan kwam en hoe lang de kaas al lag te rijpen, en Alice bleek een geboren en getogen Florentijnse die vol verhalen zat.
De tour is behoorlijk ongeschikt voor vegetariërs, met als summum de stop bij een stalletje waar broodjes lampredotto worden verkocht, de ultieme Florentijnse specialiteit. Dit is vlees afkomstig uit, hou je vast, de vierde maag van de koe en het heeft een smaak die zo specifiek is dat ik ‘m niet kan omschrijven. Het zit bomvol eiwitten en vooral grote stoere sterke mannen halen graag zo’n broodje waar ze dan weer de hele dag op voort kunnen. Overigens is het idee smeriger dan de smaak, dus probeer het zeker eens uit (en je hoeft de rest van de dag niet meer te eten).
We gingen nog naar een andere markt, aten coccoli (mijn absolute favoriet) we kochten een ijsje, en Alice vertelde allemaal heerlijke verhalen over de stad. Al met al heb ik in die drie uur zóveel nieuwe dingen geleerd, dat ik direct ook een history tour boekte bij haar voor de week erna. Weer in een groep, weer achter een vlaggetje aan, weer een fantastische middag gehad. Moraal van dit verhaal: wees geen snob! Je bent toch wel een toerist. Kun je net zo goed tegelijkertijd nieuwe dingen leren én mooie verhalen horen. Andiamo!
Project Italiaanse droom
« L’Episodio precedente
Continua a leggere…»
