Als je in Florence bent, loop dan eens over de Ponte Vecchio. Heel hard, zonder in de glinsterende etalages te gluren. Loop ver door, voorbij het kolossale Palazzo Pitti met z’n eeuwige rij. Ga tot aan de grote, oude stadspoort in het noorden. Maak dan een haarscherpe bocht en volg de weg tussen twee muren. Tot je een klein deurtje ziet op rechts, want daar moet je doorheen.
Het is een deurtje naar een andere wereld. Erachter opent zich Giardino Torrigiani, een weelderige tuin met bloemen en fonteinen, die elk seizoen weer anders oogt, waar jonge kunstenaars zichzelf en hun werk laten zien, feestjes gegeven worden in de tuinkas, de aperitivo zich doortrekt tot in de nacht en je negroni drinkt onder stokoude bomen en een hemel van lampjes.
Serre Torrigiani Bistrot wordt het genoemd. Je bent er en je wilt er niet meer weg. En zo heeft de familie aan wie de tuin toebehoort er nog een. In het oude joodse ghetto van Florence ligt Serre Torrigiani in Piazzetta, bereikbaar via nauwe steegjes die lopen vanaf drie drukke winkelstraten, die je als je niet beter wist voorbij zou gaan. De wijnglazen zijn hier dan van plastic, de stoeltjes soms wat wankel, maar ook achter deze deuren vind je een groene stadsoase waar je aan de drommende toeristenstromen even ontsnapt. Niet doorvertellen, hè?
