Meneer Ferrari had het in de jaren vijftig niet makkelijk. Zijn zoon kwam om het leven, een buitenvrouwtje incluis zoon zette zijn huwelijk onder druk en zijn bedrijf reed in rap tempo richting het randje van faillissement. Om in ieder geval dat laatste euvel recht te zetten waagde hij een alles-of-niets gok door zijn hoop op één epische race te vestigen: de Mille Miglia. Die moet hij met z’n rode wagen even zien te winnen, maar meneer Ferrari had zo ongeveer evenveel paardenkracht als z’n automotoren zelf. Genoeg drama dus voor een verfilming, die vanaf vandaag in de bioscopen draait.
Driver als Enzo Ferrari
Of de makers van de film nou doelbewust grappenmakers waren met hun casting weet ik niet, maar geinig wel dat de hoofdrol van ex-coureur Enzo Ferrari weggelegd is voor Adam Driver. Een prima acteur die de rol volgens recensies heel behoorlijk neerzet, maar op de cast komt vanuit Italianen genoeg kritiek. Piero Taruffi, de man achter het stuur, is de oer-Amerikaanse McDreamy oftewel Patrick Dempsey en mevrouw Ferrari zou dan door kunnen gaan voor prachtige Italiaanse, maar is nog altijd een geboren Spaanse: Penélope Cruz. Kortom: niks Italiaans de vinden in de cast, en het gekunstelde accent van Driver maakt het er niet beter op. En dat terwijl hij in House of Gucci al heeft kunnen oefenen.
Meer dan een film over auto’s
Iets meer toegevoegde glans dan realiteit dus. Een echte autofilm is Ferrari dan ook niet. Het is eerder een race door het leven van Enzo Ferrari, dat een nostalgisch en kleurrijk beeld van het Italië in de jaren vijftig (1957 om precies te zijn) geeft, met prachtige pakken en filmsets waarvan je zin krijgt om in de auto te stappen richting Il bel paese. Een biopic die het ook waard is om te bekijken voor liefhebbers van Italië en z’n geschiedenis zelf, naast Ferrari-fans. En een mooie kroon op het werk van regisseur Michael Mann, die na járen tijd en op tachtigjarige leeftijd eindelijk z’n langverwachte project afrondde. Trailertje hieronder.
Beeldcredits: Ferarri
