Is Italiaanse hoffelijkheid oprecht of niet?

Hoffelijk en galant, zo staat de Italiaanse man nog steeds bekend. Daarmee wordt bedoeld dat ze: deuren openhouden, de rekening betalen, leuke dates bedenken en je weer veilig thuisbrengen. Maar klopt dit eigenlijk wel? Doen Italiaanse mannen dit nog altijd? En hoe oprecht is die hoffelijkheid?

Dames eerst

Vrouwen voor laten gaan gebeurt nog vaak in Italië. Meer dan in Nederland, laat ik het zo zeggen. Soms wanneer je met een Italiaanse man op straat loopt en er komt een soort wegversmalling waar het vijfhonderd keer makkelijker is als hij voor zou gaan wacht hij vaak nog steeds eerst tot de vrouw dat doet. Persoonlijk vind ik het een beetje ongemakkelijk, maar prima. Natuurlijk verschilt het per persoon, je kunt soms ook gewoon een deur in je gezicht krijgen.

De rekening betalen

Dit is een cliché. Italianen vinden het irritant als er moeilijk wordt gedaan over geld, altijd. Dus ook op dates. Meestal betaalt een man de eerste keer, maar ze zijn geen liefdadigheidsinstelling. In het zuiden is het sterker aanwezig dat de man betaalt, zo niet krenkt dat zijn eerbaarheid gevoel. Als je het mij vraagt is deze over het algemeen op z’n retour, ook in Italië. Maar goed ook, wat een onzin.

Leuke dates bedenken

Italiaanse mannen steken meer moeite in het bedenken van leuke dates. Nu moet gezegd worden dat leuke dates in Italië ook wel wat laagdrempeliger zijn. Er is altijd wel een uitzichtpunt met zonsondergang, je kunt makkelijk non-ongemakkelijk uiteten, achterop een scooter volstaat bijna al als date an sich, wijn drinken op straat is sneller romantisch, het is vaak mooi weer en ga zo maar door. Maar eerlijk is eerlijk, hier doen ze wel vaak hun best.

Je thuisbrengen

Ja, ook dit wordt vaker wel dan niet gedaan. Of dit nou te voet, met de auto of met scooter is. Met die laatste twee halen ze je soms ook thuis op. Ook ‘un giro’ is soms een date-idee, hier begreep ik eerst niks van, maar betekent een rondje rijden en kijken waar de straten je brengen.

Cadeaus, koken en complimentjes

Rozen en cadeautjes, dat soort dingen leven niet zo erg tijdens de schaakperiode. Behalve met San Valentino misschien. Dat ze voor je koken kan voorkomen, maar is meestal inpakmateriaal. Complimentjes geven doen ze dan vaak weer wel. En omdat Italiaans van nature een poëtische taal is, zijn de complimenten dat vaak (bedoeld of onbedoeld) ook. Dus schrik niet als iemand niet ‘gewoon’ zegt dat je mooie ogen hebt maar dat ‘het licht dat vanuit de sterren op aarde neerdaalt niets voorstelt bij jouw glinsterende ogen.’

Hoffelijkheid is dus zeker eerder levend dan dood in Italië. Wel is het opvallend dat het vaak een soort doelgerichte hoffelijkheid is. Als het duidelijk wordt dat je geen interesse hebt, stopt de hoffelijkheid direct.