Onder het mom van motiveren en lekker wegdromen interviewt Liesbeth Rasker mensen die haar voorgingen en van hun project Italiaanse droom de werkelijkheid maakten.
Lisa en Erik, allebei 33 jaar, kochten vorig jaar zomer een huis in Piemonte. Een ruim 150 jaar oude boerderij die ze zelf willen gaan ombouwen tot kleinschalige B&B. We bellen met het stel om te vragen hoe zij hun Italiaanse droom hebben weten te verwezenlijken.
Waar komt jullie liefde voor Italië vandaan?
Lisa: ‘Die heb ik al van jongs af aan, maar waar het nou precies door komt kan ik moeilijk uitleggen. Het land geeft me altijd een fantastisch gevoel, dat is begonnen toen ik jong was en steeds verder is gegroeid. Zo kwam ook ooit het idee om er een B&B te beginnen, een plan dat we meer zagen gebeuren in een latere levensfase. Als we vijftig waren ofzo. Toen ik een burn-out kreeg wilde ik het allemaal helemaal anders gaan doen, en toen besloten we om langere tijd op reis te gaan. Dat wilden we allebei, we besloten het gewoon te doen onder het mom van ‘we zien wel’.’
Erik: ‘Ja, dat was eind 2019. Toen hebben we onze banen opgezegd en zijn we vertrokken. We begonnen met onze backpacks in Sri Lanka, maar toen kwam corona en moesten we terug naar Nederland. Een paar maanden later zijn we in een camperbusje gestapt om zo verder te reizen.
Lisa: ‘Op een gegeven moment waren we drie jaar onderweg, en dat werd toch een beetje teveel van het goede. Ons bedrijf, reisstel.nl, ging steeds beter, maar we begonnen focus te missen.’
Erik: ‘Tijdens dat reizen waren we af en toe wel in Nederland, en zaten we altijd bij familie. Dan begin je wel een eigen plek te missen. We hebben het camperleven altijd gecombineerd met het backpacken en op een gegeven moment zaten we ergens in Colombia toen we allebei merkten eigenlijk het altijd onderweg zijn moe begonnen te worden. We wilden vastigheid, meer rust en aandacht voor ons bedrijf. En zo werden de plannen die eerst voor vijftig plus waren toch naar voren gehaald.
Lisa: ‘We wisten nog niet hoe, maar het leek mij wel heel vet om dat in Italië doen. We gingen kijken op huizenwebsites en toen kwam al wel heel snel van het één het ander, ook omdat we prijzen zagen die toch wel heel haalbaar waren.’
Erik: ‘Dat busje hadden we al, dus we hebben een afsluitende trip gemaakt in Scandinavië en reden vervolgens op de bonnefooi naar Italië. Een reisvriend van ons woonde in Piemonte, die had ons uitgenodigd om naar dat gebied te komen. Hij heeft ons alle hoeken laten zien, dus die regio stond meteen op nummer één. Het is er een stuk betaalbaarder dan bijvoorbeeld Toscane, en de afstand is ideaal voor vrienden en familie die op bezoek zouden willen komen.
Waar waren jullie eigenlijk naar op zoek?
Lisa: ‘We hadden een duidelijk plaatje in ons hoofd. In Piemonte heb je veel oude schuren en boerderijen, met van die prachtige pietra stenen. Er zijn glooiende heuvels, schitterende uitzichten, we wilden iets op zo’n heuvel maar wel in de buurt van een stad.
Erik: ‘Al snel bleek dat we toch wel teveel wensen hadden voor ons budget. Zo viel er steeds meer van het lijstje af.’
Lisa: ‘De toeristische gebieden in de bekende wijnstreken waren veel te duur, dus die vielen af, op naar plan B. Er bleken gelukkig veel meer mooie opties. En ook al hebben we nu een íets minder enorm idyllisch uitzicht, we hebben het nog steeds enorm getroffen. We wilden ook niet té veel van onze wensen afdrijven, consessies moet je doen, maar niet ten koste van alles. De wens voor een huis met pietra stenen is in zekere zin ingelost, behalve dat onze stenen bedekt zijn met dikke lagen stuc. Ooit willen we dat er nog afhalen.’
Hoe ging jullie zoekproces?
Lisa: ‘We hadden natuurlijk de mazzel dat we dat busje hadden en driekwart jaar de hele regio hebben uitgespit. Dat is wel lastig als je vanuit Nederland huizen bekijkt en alleen af en toe naar Italië komt om te bezichtigen. Zonder makelaar hebben we zo’n zeventig huizen bekeken, veertig met de makelaar erbij. Tien hebben we twee keer bekeken. En we hebben ook een keer met tranen in onze ogen gezeten toen een droomhuis voor onze neus werd weggekocht.’
Wat voor huis was dat?
Erik: ‘Dat was een huis waar in twee weken al dertig mensen waren komen kijken. Sommige huizen zijn enorm populair, vooral bij buitenlanders. Dan voldoet het helemaal aan een bepaald plaatje en die gaan behoorlijk snel weg.’
Hadden jullie eigenlijk een makelaar?
Lisa: ‘Ja, best snel ook. We hebben gezocht naar een Nederlandstalige makelaar. We kwamen uit op Italia Casa, een Nederlands bedrijf dat vanuit Nederland opereert. Je betaalt ze een courtage over je aankoophuis. Zij plannen dan ook de bezichtigingen in, ook al zitten zij in Nederland en zaten wij toen al in Italië. Een Engelse partner van hen ging dan met ons mee naar de huizen.’
Erik: ‘Wij konden ons toen nog maar net verstaanbaar maken, en vooral voor het juridische gedeelde wilde ik een makelaar waar we gewoon mee konden communiceren. Het was het voor ons waard om die stress weg te kopen.’
Wanneer en hoe hebben jullie het huis gevonden dat jullie uiteindelijk hebben gekocht?
Erik: ‘We hebben dus echt ontzettend veel huizen bekeken en ook wel een paar keer misgegrepen. Er was een weekend met weer iets van tien bezichtigen, toen we dachten nooit iets te gaan vinden dat voldeed aan wat we wilden. Lisa zag foto’s van een huis en we begrepen op basis daarvan niet hoe het in elkaar zat, ik was wel enthousiast maar het waren heel slechte en onduidelijke foto’s, zoals vaak het geval is hier. We besloten erheen te gaan en toen we kwamen aanrijden waren we gelijk verliefd. De volgende dag konden langskomen met de makelaar, ook onze Italiaanse vrienden hadden meegekeken en ook zij waren helemaal enthousiast.’
Waar werden jullie verliefd op?
Erik: ‘Het is in een klein dorpje, dit huis staat pontificaal vooraan.’
Lisa: ‘De buitenkant pakte ons al meteen in. Het is een oude boerderij, heel goed onderhouden. Super mooie terracotta vloeren, gewelfde bakstenen plafonds, mooie luiken. We zagen gelijk zoveel potentie, het is een heel kneuterige boerderij met veel authentieke details waardoor we ons er eigenlijk gelijk thuis voelden. Alle kamers waren in goede staat, het had uitzicht over de wijnvelden, en de indeling was al gelijk heel geschikt voor onze B&B plannen.’
En hoe was de prijs?
Erik: ‘Het stond voor ruim drie ton te koop, dat was niet binnen ons budget. Maar er zat ook tien hectare grond bij en dat hadden we niet per se nodig. De makelaar vertelde dat als we maar één van die hectares kochten, we het huis voor 220.000 euro konden kopen. Er was nog allerlei gedoe met de onderhandelingen over de grond maar dat heeft ItaliaCasa allemaal voor ons gedaan. Uiteindelijk is het gelukt het huis voor dat bedrag aan te kopen, maar er moest nog wel enorm veel aan gebeuren. Dus we zijn er nog niet.’
Hoe hebben jullie het gefinancierd?
Lisa: ‘Er zijn een paar Italiaanse banken die hypotheken verstrekken aan buitenlanders, maar aangezien wij allebei zelfstandig zijn moeten we cijfers kunnen laten zien van de laatste drie jaar. Destijds waren we pas net begonnen dus dat ging nog niet. We hebben het huis dus gefinancierd met de overwaarde van de verkoop van ons Nederlandse huis, wat wel betekende dat we strak op het budget moesten zitten omdat er geen rek in zat. Er is ook nog een hoop te regelen, maar sinds afgelopen januari zijn we ingeschreven in Italië en dus volledig geëmigreerd, ook met ons bedrijf.
En, hoe bevalt het tot op heden?
Erik: ‘Het begin is echt voorbij gevlógen, hadden heel veel te doen en ook veel vrienden familie op bezoek. Maar daarna waren we lekker met zijn tweetjes. Er zijn andere huizen om ons heen, de helft van de inwoners is Italiaans maar ook een Duitser en een Zwitser. Onze buurvrouw is een Italiaanse vrouw van 82, we hebben haar geholpen met haar land, en haar zoon maakt zijn eigen kaas, worst en wijn. Niemand spreekt Engels, maar dat is juist de schoonheid ervan.’
Lisa: ‘En we willen ook graag contacten leggen, er zijn wel eens feestjes in het dorp waar we heen gaan, en we gaan op Italiaanse les om de taal echt goed onder de knie te krijgen.’
Tot slot, heb je een gouden advies voor lezers met vergelijkbare dromen?
Lisa: ‘Neem de tijd. Ik zou niet na een week leuke vakantie gehad te hebben al gelijk zeggen dat je hier iets gaat kopen. Ik denk dat het fijner is om dat soort beslissingen te nemen als je een regio ook buiten het zomerseizoen kent. Dan weet je echt waar je terecht komt en zie je niet alles alleen maar door de roze vakantiebril. Er zijn echt heel veel dorpjes die in de winter compleet uitsterven. Hoe mooi het in de zomer ook is, in de koudere maanden is het dan echt heel anders.’
Erik: ‘En zorg dat je de basis van de taal begrijpt. Gedurende het hele traject ga je zoveel mensen ontmoeten, bij ons sprak bijna niemand Engels en als je hun taal spreekt helpt je dat enorm. Wij hebben een half jaar lang drie avonden per week twee uur lang les gehad, maar dan nog is er veel te leren en merken we nu ook dat we nog een hoop te doen hebben.’
Lisa: ‘Maar de moeite die je neemt om Italiaans te leren wordt zó gewaardeerd, dus het is het echt helemaal waard.’
Volg de avonturen en verbouwingen van Lisa en Erik op Instagram onder @reisstel.nl of op www.reisstel.nl
