Vorige week waren onze collega’s en buongustai van Favorflav voor het eerst in hun leven in Le Marche, de heuvelachtige Italiaanse regione ingeklemd tussen de Adriatische kust en de Apennijnen. En zoals overal in Italië kun je ook hier geweldig eten. Zo aten ze er het typische streekgerecht olive all’ascolana, met buikpijn erna want ze konden niet afblijven van deze gevulde en gefrituurde olijven. Hierbij een tip én een waarschuwing: ga snel olive all’ascolana eten, maar wel piano piano met die groene rakkers.
Olive all’ascolana
Ik hou net zoveel van Italië als Italianen van hun eigen keuken houden. Onbeschrijfelijk veel en intens, kortom. Ik hou van het landschap, de handgebaren, de stijl, de wijnen, het eten. Een Italiaanse roadtrip: gelukkiger kun je me niet maken. Ik hou zelfs van de Italiaanse snelwegen, waarbij ieder tankstation gewoon een barista in dienst heeft die de lekkerste caffè voor je klaarmaakt. Ja, laat dat maar even tot je doordringen. En dan kost het ook nog geen drol.
Tijdens mij laatste roadtrip stond ik oog in oog met Olive all’ascolana en sindsdien ben ik hooked.
Ok, voor de draad ermee. Want wat zijn olive all’ascolana precies? Het zijn grote groene olijven, specifiek: die uit de Italiaanse stad Ascoli Piceno, die van zichzelf een beetje zoetig smaken. Ze worden ontpit en gevuld met een mengsel van kip, rundvlees en varkensvlees. Alsof dit niet al lekker genoeg is, worden de olijven met de vleesvulling ook nog gepaneerd en gefrituurd. MAAK ME GEK!
De lekkerste borrelhap
Ik sta niet alleen in mijn liefde voor olive all’ascolana. Zo noemt cooking goddess Vanja van der Leeden het ‘de lekkerste borrelhap en de beste uitvinding sinds de drukpers.’ Ik bedoel maar. In haar boek Italopop (we deelden al een pasta met ragú hieruit) geeft ze een snel recept van de worstballetjes met olijven – polpette di salsiccia all’ascolana genaamd.
Want zelf olive all’ascolana maken is een behoorlijke klus. En net als gyoza maken, ook heel gezellig en zelfs rustgevend, als ik mijn Italiaanse vrienden mag geloven. Samen zittend aan de keukentafel, ieder z’n eigen taak in het proces en dan enorme bergen van het spul maken, verdelen en invriezen. Vanja bedacht een variant met worstvlees en olijf die precies smaakt als Olive all’ascolana. Hij is alleen sneller klaar. Win-win. Het recept vind je hier op Favorflav.
Wijntip: Simone Capecci Ciprea Pecorino DOCG
De fantastische olijven at ik bij wijnmaker Simone Capecci in Le Marche. Zijn moeder had ze voor ons klaargemaakt (ah, zo lief!) en daar dronken we zijn wijnen bij. Pecorino ken je natuurlijk als die lekkere harde Italiaanse kaas, maar het is ook de naam van een Italiaanse druif, die je op meerdere plekken in Italië aantreft, maar oorspronkelijk uit Le Marche komt.
Pecora betekent schaap in het Italiaans (Pecorino – de kaas – is dan ook gemaakt van schapenmelk). Sommige mensen zeggen dat de druiven op schapenkoppen lijken, andere mensen zeggen dat de druif z’n naam dankt aan schapenherders die deze druif aten. Ook gehoord: de druif heet zo omdat schapen pecorino-druiven zo lekker vinden. Ach wat zou het, er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Wel de waarheid als een sch– euh koe: dat de Pecorino van Capecci een fantastische wijn is. Fruitig, fris, mineralig en een perfect match met Olive all’ascolana. Het frisse van de wijn snijdt zo, hoppa, door het vette van de olijven heen. Hemels! No spon, wel een gouden tip. Je vindt deze wijn in alle Gastrovino winkels en een fles kost €16,95.
Bron: Favorflav
