Wat je niet zag van de start van de Tour de France in Florence
Afgelopen zaterdag startte de 111e Tour de France voor de allereerste keer vanuit Italië, vanuit Florence om precies te zijn. Het is gebruikelijk dat een stad in rep en roer is voor Le Grand Départ, maar daar hoef je bij Florentijnen niet mee aan te komen. In rep en roer waren ze dan ook niet, erg verward, dat wel.
Aangezien alles in Italië nogal traag gaat en het wegdek meestal op de allerlaatste plaats van regerende taken lijkt te staan, rolden mijn ogen bijna uit mijn hoofd van verbazing toen een aantal weken geleden een straat waar ik doorheen loop als ik boodschappen doe binnen twee uur volledig opnieuw geasfalteerd werd. Echt waar, om tien uur ’s avonds werd het oude (en nog best goede) asfalt weggeschraapt en om middernacht was er een glanzend zwart, nieuw wegdek. De volgende ochtend keken de meeste bewoners van de wijk Oltrarno dan ook verbaasd naar de vernieuwing. Zo gebeurde er wel meer mysterieus onderhoud die maand, luiken werden opnieuw geschilderd en zelfs deuren kregen hier en daar een nieuwe laag lak.
Ongeveer een week van tevoren werd bij iedereen een briefje op de deur geplakt met de boodschap dat na de start in het centrum, de Tour de France door deze straat zou komen met nog wat aanvullende info. Erg beknopte aanvullende info bleek later, want bij de lokale koffiebar ging het elke dag over de Tour de France. Wat was nou eigenlijk de bedoeling? Naarmate de week voorbijvloog had het evenement onder de lokale bevolking voor steeds meer verwarring gezorgd. Er werd gestuurd op het cancelen van afspraken op die dag, alles zou dicht zijn, vroeg boodschappen doen werd aangeraden want het zou zomaar kunnen dat je de hele dag je huis niet uit zou kunnen door de extreme mensenmassa die voorspeld werd.
Dus met schoongeveegde agenda’s en slaap in de ogen door het vroege opstaan om boodschappen te doen werd er gewacht. Hier en daar hoorden ze wat helikopters, wat gejuich, wat geklap en besloten ze maar eens een kijkje te nemen. Van de extreme mensenmassa was weinig te zien, je zou kunnen zeggen dat er eerder sprake was van anderhalve paardenkop. Er waren nauwelijks mensen, geen dranghekken, men probeerde koppig met eigen fiets over de stoep te lopen en al met al leken de Florentijnen de start van het evenement eerder als een irritante vlieg te zien die ze probeerden weg te slaan.
Ook voor de renners zelf moet het een interessante start geweest zijn. De hitte in Florence was zeer extreem die dag en ondanks pogingen tot snelle her-asfaltering bleken de kleine Florentijnse keien ervoor de zorgen dat het leek alsof de wielrenners (met dure fietsen en al) zich op een trilplaat bevonden. Ik ben benieuwd wanneer de volgende Grand Départ in Italië gehouden zal worden, en of de ‘Italiaanse aanpak’ nou bij de Franse precisie past.
