Plakkerige pasta, pasta die glibberig van buiten is en hard en kruimelig van binnen, pasta die je niet meer kan vinden in de enorme hoeveelheid saus; allemaal mogelijke gevolgen van onderstaande veelgemaakte fouten. Maar redding (van je pasta) is nabij, door onze collega’s en buongustai van FavorFlav. Dit moet je niet doen bij het koken van pasta.
Je gebruikt te weinig water
Ga uit van 1 liter water per 100 gram pasta. Ja, dat wordt dus op zoek naar een flinke pan als je voor meer dan twee mensen kookt. Maar het is echt belangrijk dat de pasta veel bewegingsruimte heeft, anders plakt het aan elkaar. Heb je niet zo’n reuze-unit, gebruik dan in ieder geval 3 liter voor 500 gram.
Je wacht niet tot het water kookt
De eeuwige toorn van alle Italiaanse nonna’s zal je ten deel vallen. Niet pruttelen, niet een paar laffe belletjes; kóken moet die handel.
Je doet olie in het water
Hier hebben we het al eerder over gehad – niet doen. Het mengt niet met het water, het blijft plakken aan de pasta wanneer je die afgiet, en zo kan de saus er juist minder goed aan hechten.
De zoutkwestie?
Tja, dat is echt een ingewikkelde, en een vermakelijke bron van discussie om te volgen tussen (Italiaanse) chefs. De één zegt: je pastawater moet zo zout zijn als de zee. De ander: als de soep. Mijn bescheiden mening: mocht je vérse pasta koken, hou dan ‘soep’ aan. De textuur van verse pasta is veel zachter, lijkt meer poreus, en neemt dat gezouten water eerder op. Gedroogde pasta: zo zout als mijn tranen, die vast gaan komen wanneer de eerste Italiaan deze alinea leest.
Je roert niet meteen als de pasta het water in gaat
Meteen even roeren zodra de pasta in de pan zit voorkomt ook aan elkaar plakken. Volgens experts (wederom: Italianen) is de kans groter dat pasta aan elkaar komt te plakken aan het begin van het kookproces, omdat er dan nog weinig zetmeel is vrijgekomen.
Je gooit het kookwater weg
Zonde! We schreven al dat je dit noooooit moet doen. Pastawater is goud waard.
Je denkt dat saus de mantel der liefde is
Maar dat betekent niet dat je pasta erin moet zwemmen. Zie de saus als een vinaigrette voor een salade; zo’n dun laagje mag het zijn, als alles maar bedekt is. Giet de saus er niet bovenop, maar schep voorzichtig de pasta door de sauspan of -kom. En natuurlijk heb je zoals hierboven beschreven je pastawater bewaard, waarmee je je saus perfect los maar toch zetmeelrijk krijgt, hij goed aan de pasta kan plakken en je elke individuele pastasliert of andere vorm een glanzend warm laagje geeft.
Bron: FavorFlav
