Als een echte Hollander
De cijfers die de bank me destijds gaf waren op z’n zachts gezegd ontmoedigend. Hier een korte samenvatting van het financiële gedeelte van de Italiaanse droom. Als ik minimaal drie aaneengesloten jaren mijn winstcijfers zo ongeveer wist te verdrievoudigen, zou ik de maximale overwaarde op mijn huis kunnen opnemen. En zelfs mét die overwaarde moest ik nog een dik modaal jaarinkomen bijleggen om aan het bedrag te komen dat ik toen dacht nodig te hebben. En, dan zou ik mijn huidige huis maximaal gefinancierd hebben, terwijl de gedachte dat door die overwaarde mijn huis nu niet onder water kan komen te staan wel zo prettig leeft. Tot slot heb ik de rente op mijn huidige hypotheek vast kunnen zetten toen die historisch laag was, een nieuwe lening met hogere rente zou ook een dikke verdriedubbeling van mijn maandlasten betekenen. Terwijl: als freelancer is het hebben van lage lasten zo ongeveer het belangrijkste dat ervoor zorgt dat ik rustig slaap. Kortom, een huis wíllen is zo gepiept, het daadwerkelijk voor elkaar krijgen is uiteraard een ander verhaal.
Maar een onverwachts voordeel van de pandemie en dus van het einde van mijn reizende bestaan was dat ik enerzijds veel meer ging werken en dus meer verdienen en anderzijds geen plekken had om het uit te geven. Ik opende een nieuwe rekening, noemde die ‘Italiaanse droom’, trok de broekriem nog wat strakker aan en zag het bedrag op die rekening sneller groeien dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Het zorgde ervoor dat ik na het ontmoedigende gevoel van het bankgesprek langzaam maar zeker het idee kreeg dat het tóch ooit mogelijk ging worden. Ik kreeg meer grip op geld en ging de zakelijke kant van mijn werk serieuzer nemen. Er kwamen klussen die ik strontvervelend vond maar die goed betaalden, en sinds ik een duidelijk financieel doel en jaartarget voor ogen had kon ik makkelijker beslissen om die toch aan te nemen.
Ondertussen was ik in de prijs van het huis gedoken. Wat wil ik en wat kost dat? Wat krijg je voor vier ton, wat voor drie ton, wat voor een halve ton? Hoe groot zijn de verschillen tussen de regio’s en provincies? Wat koop je voor een ton in Umbrië, wat in Campanië en wat in Toscane? Urenlang zat ik op Italiaanse Funda’s te scrollen, huizen te vergelijken en te puzzelen met mijn wensenlijstje. Er moeten minimaal drie slaapkamers zijn, (voor mijn vader, zusje en mijzelf) maar een zwembad bijvoorbeeld is niet per se nodig. Wel plék voor een zwembad, zodat ik dat later na weer nieuwe spaarrondes kan aanleggen. Een beetje klussen en schilderen kan ik wel zelf, maar een huis dat niet is aangesloten op elektra of waar een heel nieuw dak op moet, dat durf ik niet aan. Niet in de laatste plaats omdat ik de bureaucratische hel die me dan te wachten staat niet zie zitten. Wat overigens ook de reden is dat ik het huis niet wil financieren met een Italiaanse hypotheek. Over de locatie van het huis in de volgende aflevering meer, maar wat in ieder geval duidelijk werd is dat wat ik wilde minder hoefde te kosten dan ik dacht. Ik zou nog steeds mijn jaarcijfers aanzienlijk moeten verhogen, maar hoefde niet de volledige overwaarde op te nemen, als ik tegelijkertijd maar genoeg spaargeld zou opbouwen.
En met al die cijfers en mogelijkheden in mijn achterhoofd heb ik de afgelopen twee jaar op de troepen vooruit gelopen en tijdens vakanties huizen bekeken. Kijken kijken niet kopen, come un vero Olandese.
Project Italiaanse Droom
Continua a leggere… »
« L’episodio precedente
