Un’ode a het Italiaanse socializen op balkons
Italië heeft de Fiat, het Colosseum, de Vespa en het Vaticaan. Het heeft Michelangelo, Andrea Bocelli en Gianluigi Buffon. Én Italië heeft de kunst van het balkonsocializen.
De leukste interacties in Italië kun je aanschouwen als je omhoog kijkt. En dan bedoel ik naar de balkons. Want daar hangt men niet alleen de was op of wordt het vuilnis verzameld, het is ook de plek waar Italianen hun sociale behoeften vervullen. Want of je nou een goede buur hebt of niet, dat maakt niet uit, zolang hij of zij maar een flink potje kan chiacchierare, kletsen.
In het kleine kustplaatsje Mola di Bari, vlak naast Bari, zag ik voor het eerst in mijn leven dat er een soort balkon happy hour bestaat in veel kleine Italiaanse steden. Meestal rond aperitivotijdstip, rond een uur of zes, zag ik een gesprek tussen vier dames op vier verschillende balkons. Hoe heerlijk, dacht ik meteen, als je niet eens je huis uit hoeft om even de beslommeringen van de dag door te nemen. Het leukste was dat ze alle vier werkelijk waar niet meer bijkwamen van het lachen.
Vooral de wat oudere bevolking doet erg veel aan balkon-activiteiten. Of raam-activiteiten, kan ook. Let er maar eens op de volgende keer dat je in Italië bent. Het is een erg Italiaans ding om de buurt in de gaten te houden vanaf je raam of balkon. Zelf heb ik een soort persoonlijke deurbeveiliging in de vorm van een zeer oude overbuurvrouw. Wanneer ik thuiskom, staat (best creepy soms) ze altijd voor het raam. Ze kijkt hoe ik boodschappen naar binnen sjouw, hoe ik ’s ochtends vroeg de proseccoflessen overgebleven van een feestje wegbreng en weet waarschijnlijk meer over mijn date-leven dan ikzelf. Ze rookt niet, ze zwaait niet, ze lacht niet, ze kijkt gewoon. Als het geen lieve oude dame was geweest had in met zekerheid al een denuncia ingediend bij het lokale politiebureau.
Tijdens covid werd de Italiaanse balkoncultuur nog wat verstevigd. Omdat het huis uiteraard niet verlaten mocht worden en Italianen exploderen als ze niet kunnen socializen, was er meer balkon-activiteit dan ooit. Er werden dagelijkse koffiedrinktijden ingesteld. Soms werden er, door middel van een soort tafelblad in het midden, gezamenlijke diners georganiseerd. Er werd voor elkaar boodschappen gedaan die vervolgens naar boven werden geheveld in een mandje en uiteraard werd er veel, heel erg veel, gekletst.
Sociale veiligheid, boodschappen aan huis en gezelligheid dus, dat is wat balkon-socializen je zou kunnen brengen. Als je een pesthekel aan je buren hebt gaan dit soort dingen uiteraard iets minder makkelijk. Dan is naar Italië verhuizen de enige oplossing.
