6 dingen die Italië pas over een jaar of 10 zal ontdekken

Tijd wordt over het algemeen niet zo serieus genomen in Italië. Soms lijkt het alsof je een tijdscapsule instapt zodra je er bent. Een plek waar nog telefooncellen en kauwgombalautomaten zijn en scheurkalenders in barretjes nog op de juiste datum hangen. De laars trekt zich vrij weinig aan van de rest van de wereld. Daarom is het niet gek dat er een aantal dingen zijn die Italië pas over een jaar of tien zal ontdekken, hopelijk.

Originele namen gebruiken voor eten uit andere culturen

Als je in Italië noedels eet, hebben ze het over ‘spaghetti di riso,’ dumplings zijn ‘ravioli,’ kebab wordt ook wel ‘piadina’ genoemd, kortom: ze maken er een Italiaanse variant van. ‘Wat de boer niet kent, dat eet hij niet’ zou uitgevonden kunnen zijn door Italianen. Ze zijn namelijk behoorlijk eenkennig, helemaal als het om eten uit andere culturen -dan de Italiaanse- gaat. Ik heb weleens gevraagd waarom er niet gewoon ‘noedels’ op de kaart staan, het antwoord was dat de gemiddelde Italiaan zich daar iets angstaanjagends en slang-achtig exotisch bij voorstelt en het dan dus niet bestelt. Maar als er ‘spaghetti van rijst’ staat denken ze: ah oké, dat durf ik wel aan.

Uber

Uber bestaat wel in grote steden zoals Rome en Milaan, maar verder bijna nergens anders. Het traditionele taxisysteem is in Italië nog zeer alive and kicking. Als je een taxi wilt bel je het taxi-nummer, krijg je een irritant wachtmuziekje en word je doorgeschakeld naar een medewerker. Apps zijn er, maar de beller is sneller. Het grootgebruik van Uber moet in Italië nog doorbreken.

Papieren rietjes

De wereldwijde memo om geen plastic rietjes meer te gebruiken heeft Italië gemist of genegeerd. Italië lijkt sowieso vrij makkelijk met plastic om te gaan, zo worden plastic zakjes in de supermarkt grootschalig gebruikt, echter is het zo dat deze zakjes volledig afbreekbaar zijn.

Betaalverzoekjes

Misschien is dit gewoon een Nederlands ding en ontdekt Italië dit nooit, maar goed. Betaalverzoekjes en Tikkies zijn aan de Italianen momenteel nog niet besteed. Over geld wordt niet graag moeilijk gedaan dus ‘de ene keer betaal jij, de volgende keer betaal ik’ is gangbaar. Een Tikkie van €14,43 is de allerergste manier om een Italiaan te beledigen.

Alleswinkels

Met alleswinkels bedoel ik winkels waar je foto’s kunt laten afdrukken, lampen kunt kopen, een dekbedovertrek, een telefoonoplader, pannen, chips, chocola en een yogamatje. Eenheidsworst heeft in Italië nog weinig terrein gewonnen. Winkels zijn nog verzuild, dus lampen koop je bij lampenwinkels, een yogamatje bij een sportwinkel en pannen in een keukenzaak.

De normaliteit van havermelk

Sojamelk heeft net aan voet aan de grond gekregen in Italië. In de supermarkten kun je veel soorten melk kopen, maar dit klinkt nog niet echt door in de lokale bar. De normaliteit van ‘latte di avena’ duurt nog wel even.

Lichaamsacceptatie

Ontevreden zijn met hoe je lichaam eruit ziet is in Italië veelal de norm. Een dieet wordt nog steeds gezien als de beste oplossing voor alles. Daarnaast zijn fabels over afvallen in Italië nog extreem populair. Je kunt geen verjaardagsfeest bezoeken zonder dat de vermageringstips over tafel vliegen, en meestal vrij eigenaardige: ‘eet alleen een lepel jam in de ochtend en daarna niks meer de hele dag.’ Het feit dat er verschillende lichaamsvormen zijn en dat het volgen van een dieet meestal vrij zinloos is kent men hier nog niet.