Waarom Italianen voor geen goud aan Dry January doen

Het is alweer bijna januari, de maand van goede voornemens, van minder eten (not), meer bewegen en vooral: minder drinken. Dry January is de uitdaging waarbij mensen wereldwijd proberen de eerste maand van het jaar nuchter door te komen. Maar als je een Italiaan voorstelt om mee te doen krijg je waarschijnlijk een verbaasde blik, gevolgd door een luid “Ma che cazzo dici?” Want voor Italianen is Dry January simpelweg geen optie.

Geen Dry January in Italië

Wie niet drinkt, die leeft niet. In Italië brengen ze die ideologie naar een ander level. In de lokale koffiebar kijkt niemand vreemd op als er om negen uur bij de koffie een kleine alcoholische versnapering wordt besteld. Soms wordt er zelfs iets angstaanjagend helders (wodka?) ín de koffie geschonken. In de espresso dus. Mijn maag keerde al om bij het zien ervan.

Eerder schrok ik niet zo van het nonchalante drankgebruik. Ik vond het wel gezellig. Wijn bij de lunch, wijn bij een broodje, elke dag aperitivo, Chianti bij het eten. In Florence drinken ze het hele jaar door rode wijn, hoe hoog de temperatuur zomers ook is. Mensen wippen vaak zelf ook gewoon even langs in een bar, drinken dan al barhangend een glas van het een of het ander en vertrekken weer. Als een soort tankstation. Solo drinken is hier de normaalste zaak van de wereld. Het verschil is echter wel dat Italianen niet veel drinken, maar wel vaak. Een soort begeleidend. Begeleidend voor het leven dat ze leven.

Altijd iets te vieren

In Italië is er ook altijd wel iets te vieren. Of het nu een verjaardag is, een geboorte, een vrijdag, of gewoon de aanwezigheid van zonlicht is, dat zijn altijd redenen om te toasten. Italianen vieren het leven met een glas alcohol. In de zomer is het een glas Aperol Spritz op het terras, in de winter een bombardino. Dry January zou dus betekenen dat je het plezier van het leven op pauze zet – en dat doet geen Italiaan vrijwillig.

Zo was ik een keer in mijn lunchpauze koffie aan het drinken in een barretje in Zuid-Florence toen de tachtigjarige meneer achter de bar me vol bemoedigende handgebaren een glas Amaro del Capo aanbood. Weigeren was nauwelijks een optie, hoewel ik nog gewoon moest werken erna. Ik realiseerde me ineens dat dit land best ingewikkeld kan zijn voor mensen met weinig zelfcontrole. Er zijn namelijk geen regels. Christiania in Denemarken is er niks bij. Je eet, je drinkt, je rookt, je doet wat je wilt, wanneer je het wilt. De mogelijkheden zijn eindeloos.