Er is een bekende tegeltjes-uitspraak die al dagen door m’n hoofd gonst, komt ‘ie: ’the days are long but the years are short.’ Gretchen Rubin is volgens mij degene die het voor het eerst schreef en hij wordt vooral gebruikt door nieuwe ouders die zich door de dodelijk vermoeiende eerste jaren van hun kinderen slepen, jaren waarin ze zo snel groeien en veranderen dat je bijna zou vergeten daarbij stil te staan als je weer eens ergens kots van af moet poetsen of een nacht niet slaapt. Nu heb ik zelf geen kinderen maar toch denk ook ik geregeld aan die uitspraak, vooral zo tegen het einde van het jaar. Ook hoe ouder je zélf wordt, hoe korter de jaren lijken te duren. En aan het eind van het jaar maak ik graag de balans op. Wat ging er goed en wat ging er mis, wat ga ik volgend jaar beter doen en waar ik wil heen. Zowel op het zakelijke vlak als privé. En natuurlijk ook op het Italiaanse vlak.
Zo ben ik ontzettend tevreden met mijn vooruitgang met de taal. Het lijkt me eindelijk te lukken om elke dag een les op Duolingo te doen, op moment van schrijven zit ik op dag 73 van mijn streak. Dat was me werkelijk nog nooit eerder gelukt. Uiteraard gebruik ik in het dagelijks leven vrijwel geen Italiaans maar ik heb de laatste trips naar Italië echt heel goed m’n best gedaan en voelde toen voor het eerst de vrijheid om gewoon een beetje al fouten makend met de Italianen te praten. Daar was vorig jaar nog absoluut geen sprake van. Dus dat is winst.
En over winst gesproken, ik heb ook dit jaar mijn financiële jaardoel gehaald, zoals ooit bedacht toen ik voor het eerst met de financiële adviseur zat. Sterker nog, ik ben er iets overheen gegaan. Maar doordat de rentes zo zijn gestegen betekent dat helaas nog steeds niet dat ik zomaar de overwaarde van mijn huis kan opnemen. Bovendien, ik ben heel voorzichtig om me heen aan het kijken of ik niet eerst een ander huis in Amsterdam wil kopen, en dat zou het Italiaanse huizenplan aanzienlijk vertragen.
Maar daar is wel een ander plan voor in de plaats gekomen. Want in plaats van meteen iets te kopen, wil ik gaan kijken of ik niet eerst iets langdurig kan huren. Bijvoorbeeld een half jaar in Firenze zitten, of ergens rondom Lucca of La Spezia. En dan eens kijken hoe dat voelt. Zomaar iets huren is als buitenlander in Italië nog wel een ding heb ik me laten vertellen, maar op Airbnb kun je bijvoorbeeld ook long stay appartementen boeken. Dat begint me steeds meer te trekken.
Het was een jaar met veel Italië, dat is altijd een goed teken. Vier weken Firenze in mei met aansluitend een week Cinque Terre, ik was de gehele maand september op Italiaanse bodem en mocht in november weer een week die kant op. Al met al ben ik er dan toch maar mooi 2,5 maand geweest. Laten we hopen dat dat in het nieuwe jaar nog meer zal worden. En ik mocht tot slot 52 keer een stukje voor Italiamo schrijven, dat jullie hebben gelezen. Laat me dit moment nemen om jullie daar hartelijk voor bedanken. En te proosten natuurlijk, op het afgelopen én komende jaar. Tot volgende week & jaar!
Project Italiaanse droom
« L’Episodio precedente
Continua a leggere…»
