Meteen opslaan: deze 12 Italiaanse kazen zijn lactosevrij

Heb jij een groot (zo niet het belangrijkste) deel van de Italiaanse keuken afgeschreven omdat je niet tegen lactose kan? Dan hebben we het beste nieuws van de dag voor je: er zijn nog allerlei kazen die je wél kunt eten. En dat zijn zeker niet de minste. Dus bewaar dit lijstje op een plek waar je hem nooit meer kwijtraakt en ren in een rechte lijn naar de kaasboer.

» Direct naar de koelkastlijst met alle kazen

Asiago

Niet alleen een plaats in Veneto, maar ook een kaas van koemelk met een smaak die varieert van zoet (de pressato, een jonge kaas) tot scherp (de d’allevo, een oude kaas). Wil je wat meer smaak, ga dan voor een variant die meerdere maanden heeft gerijpt. Asiago wordt al sinds de middeleeuwen gemaakt en heeft nu een beschermde oorsprongsbenaming (BOB) in de Europese Unie. Hij mag dus alleen worden gemaakt binnen een gebied in de provincies Vicenza, Trento en een aantal gemeenten in de provincies Padua en Treviso.

Bitto

De Bitto is genoemd naar een rivier die zich een weg baant door de heuvels van Lombardije. Prachtig, toch? De kaas wordt hier in de zomer gemaakt van koe- en geitenmelk. Hij begint zoet en aromatisch, wordt langzaam meer uitgesproken. Wel moet hij sowieso minimaal 70 dagen rijpen. Wil je er zeker van dat hij lactosevrij is, neem dan een oudere variant.

Caciocavallo Silano

Als Hippocrates je al noemt in zijn kookboeken, dan weet je dat je écht een oude kaas bent. Misschien wel de alleroudste Italiaanse kaas zelfs. Er worden caciocavallo-variaties gemaakt in het hele land, maar deze specifieke soort komt van het bergplateau Sila in Calabria. De kaasmakers gebruiken koeienmelk en laten de kaas een paar maanden tot een jaar rijpen. Je herkent hem waarschijnlijk direct als je hem ziet: het zijn van die grappige peertjes die worden opgehangen in de winkel.

Fiore Sardo

Deze ‘Sardijnse bloem’ is vernoemd naar de bloementekeningen op de kaaskorst – al wordt er ook gezegd dat er ooit lokale bloemen werden toegevoegd tijdens het maakproces. Zeker is dat dit een traditionele kaas uit Sardinië is, uitsluitend gemaakt met schapenmelk van de soort Sardo. Kies een goed gerijpte vorm en je hebt een kruimelig, aromatisch kaasje met een intense smaak.

Gorgonzola

Jawel, ook good old gorgonzola kan lactosevrij zijn. Hoera. Dat betekent dat je als lactosemijder ook een keer een zachtere kaas kan eten, en dan ook nog eens een met blauwe aders en een nogal uitgesproken smaak. Dankzij de penicilline – verantwoordelijk voor de blauwschimmel – is deze kaas opvallend goed verteerbaar. Maar blijf wel een beetje opletten en ga voor een langer gerijpt stuk, want je krijgt bij deze geen 100% lactosevrije garantie.

Grana Padano

Nog zo’n klassieker die je helemaal niet hoeft te vermijden – zeker niet als je voor een variant gaat die minimaal 20 maanden heeft gerijpt (de ‘Riserva’). De Grana heeft een beschermde oorsprong en mag alleen worden gemaakt in de Valla Padana, de Po-vallei.

Montasio

Van deze kaas heb je wellicht nog niet gehoord, maar hij is een wandeling naar de kaasboer waard. Hij krijgt zijn naam van een berg in Friuli-Venezia Giulia en wordt al eeuwen gegeten. Dit pittige kaasje komt in meerdere leeftijden, maar ga voor de Vecchio/Stagionato of de Stravecchio en de lactose is eruit verdwenen. Je kunt hem goed raspen of verbrokkelen voor bij de borrel. Bewaar de korst trouwens ook, want die is perfect voor in de soep.

Parmigiano Reggiano

De naamgever van de ‘Parmezaanse kaas’, maar dan wel de enige officiële. Hij wordt gemaakt in Reggio Emilia en heeft allerlei rijpingsvariaties, maar ga voor die van ouder dan 24 maanden om zeker te zijn dat hij lactosevrij is.

Pecorino

Stiekem misschien nog wel lekkerder dan de Parmigiano en Grano, deze harde en zoutige kaas. Aangezien het woord schaap in de naam zit, mag het geen verrassing zijn welke melk in deze kaas zit. Alhoewel hij in heel Italië wordt gemaakt, zijn de beste soorten de Pecorino Romano, de Pecorino Sardo, de Pecorino Siciliano en de Pecorino Toscano. Hoe langer hij rijpt, hoe zouter, smaakvoller en kruimeliger hij wordt. En daarmee ook beter verteerbaar.

Stelvio

Ook bekend als de Stilfser – het had een personage uit een Amerikaanse highschool movie kunnen zijn. De Stelvio heeft een unieke smaak en geur, met intense tonen van hout. Best logisch, want hij rijpt op houten planken. Deze bergkaas komt uit Zuid-Tirol, heeft een beschermde naam en wordt pas sinds een jaar of honderd gemaakt. Een nieuwkomer dus, maar de kruidige Stelvio wil je zeker een keer proberen.

Taleggio

Nog zo’n meevaller: ook de zachte, vierkante Taleggio is lactosevrij. De bergkaas uit het noorden van Italië krijgt tijdens het rijpen een sponsbadje, wat hem de kenmerkende lichtroze kleur geeft. Hij smelt goed en is dus goed te gebruiken in gerechten (kaasfondue!) maar heeft zeker in gerijptere vorm een uitgesproken smaak die ook op een kaasplank past.

Valtellina Casera

Dit najaarszusje van de Bitto wordt in hetzelfde gebied gemaakt in de herfst en winter. Hij is wat zoeter en je herkent er smaken in van hooi en gedroogd fruit. Hoe langer hij rijpt – soms tot bijna een jaar lang – hoe intenser en kruimeliger hij wordt. Eet er kleine beetjes tegelijk van om zeker te zijn dat je er goed op reageert.

De lactosevrije kazen onder elkaar

• Asiago
• Bitto
• Caciocavallo Silano
• Fiore Sardo
• Gorgonzola
• Grana Padano
• Montasio
• Parmigiano Reggiano
• Pecorino
• Stelvio
• Taleggio
• Valtellina Casera