Als je je ooit begeeft in de Italiaanse date-jungle dan zal je hoe dan ook te maken krijgen met dit fenomeen: bamboccioni. Mannen die langer dan de uiterste houdbaarheidsdatum bij hun ouders blijven wonen. De vraag of iemand op zichzelf woont zou in Italië eigenlijk een dating-app feature moeten zijn. Als je ooit op een date vraagt waar iemand woont, volgt er in zeker acht van de tien gevallen zoiets als ‘aaai lieve with maai paarents’ en daarna een logisch klinkende maar toch onlogische verklaring.
Mammoni & bamboccioni
Soms lijkt het of Italië aan elkaar hangt van uitgekauwde clichés. Zo bestaan er ook veel clichés over Italiaanse mannen. Ze zouden romantisch en galant zijn, altijd betalen en moederskindjes oftewel ‘mammoni’ zijn. Dat laatste zou versterkt worden doordat ze te lang thuis blijven wonen. Het zou een kamikazeverhaal zijn om ooit samen te gaan wonen met een Italiaanse man die rechtstreeks uit zijn ouderlijk nest komt. Je wordt als partner dan namelijk simpelweg een tweede moeder.
Bamboccioni wil zeggen ‘grote baby’ en kwam op deze manier in een debat van de Italiaanse regering terecht. Vorig jaar was er namelijk veel maatschappelijke betrokkenheid bij een rechtszaak van een 75-jarige moeder die haar twee veertigjarige zoons maar niet het huis uit kreeg. Ze won de rechtszaak en de bamboccioni stonden de volgende dag nog op straat. Toch ga ik het even voor de grote baby’s opnemen. Italië is een land met extreem weinig werkgelegenheid, al helemaal voor jongeren. Als je het geluk hebt een baan te vinden na afstuderen zijn de arbeidsomstandigheden ook nog eens niet best. Verder is de huur in de grote steden relatief gezien best hoog. Je hoort mij niet zeggen dat het onmogelijk is voor bamboccioni om op zichzelf te wonen, maar het aanbrengen van deze nuance is wel nodig. Gemiddeld zijn Italiaanse mannen 31 als ze uit huis gaan. Vrouwen zijn gemiddeld 29 maar daar wordt vreemd genoeg veel minder over geklaagd.
Lekker makkelijke moederskindjes
Comfort zorgt ervoor dat verandering niet nodig lijkt. En als het iets is wat Italiaanse moeders doen is dat het leven zo comfortabel mogelijk maken voor hun kinderen. Er wordt gekookt, opgeruimd, kleren worden gewassen, er wordt gestofzuigd, bedden worden verschoond, de badkamer schoongemaakt en ga zo maar door. Wat ze ervoor terug verwachten is een beetje controle en loyaliteit. Als je onder één dak woont willen ze graag weten waar je uithangt, logisch toch?
Natuurlijk leven Italiaanse mannen ook niet onder een steen en is het feit dat ze nog thuis wonen niet iets wat ze graag toegeven. Dat vind ik dan weer grappig. Ze hebben het al snel over een baan-transitie, een kapotte wasmachine of hoe vreselijk ze het vinden om bij hun ouders te wonen. Dit alles terwijl ze jaloersmakend goed gewassen en gestreken kleren aan hebben en het eten op tafel staat als ze thuiskomen.
