Wat voor Amsterdammers de fiets is, is voor vele Italianen de scooter. Zelfs in relatief kleine steden als Florence word je geregeld van je voeten gereden door een doorpakkende Italiaan die al toeterend in je nek hangt. Persoonlijk ben ik dol op scooteren in Italië. Ik vind het zo ongekend heerlijk om bijvoorbeeld in Florence een scooter te huren, op een mooie warme dag, en gewoon een beetje rond te toeren en wel te zien waar ik uitkom. Door de heuvels rondom Fiesole, of juist naar het zuiden van de stad richting Siena, niets leukers dan je neus achterna rijden op een scooter.
Ultiem scooterhoogtepunt was toen ik twee jaar geleden twee weken lang op een scooter door Toscane toerde. Ik begon in Firenze, reed vanaf daar naar Lucca, ging vervolgens naar mijn favoriete kustdorp aan de Ligurische kust, daarna nog even de bergen bij La Spezia, om vervolgens via de Apuaanse Alpen te eindigen in een luxe resort in het hart van Toscane. Allemaal op de scooter. Kleine backpack op mn rug en hup daar ging ik, het was echt een geweldig avontuur en al helemaal omdat overal waar ik kwam mensen het maar wat grappig vonden dat ik als Nederlandse toerist op zo’n normale stadsscooter zo’n toch best lange rit aan het maken was.
Maar een scooter is aanzienlijk goedkoper dan een auto, persoonlijk vind ik autorijden ook altijd best een beetje spannend, een scooter levert geen gedoe met parkeren op en je hoeft ook niet op lange saaie snelwegen te rijden. Ik zie geen nadelen. En het levert overal praatjes op, zeker als vrouw alleen met backpack op zo’n scooter ben je een gegarandeerd gespreksonderwerp, het heeft mij meerdere gratis glazen wijn opgeleverd omdat ze het zo leuk vonden dat ik op die manier ‘hun land’ bezocht.
Er was ook die keer dat ik mannelijk gezelschap had in de vorm van mijn geliefde en dat ik ook met hem een dagje wilde touren door het Toscane rondom Florence. Dus ik ging naar mijn favoriete scooterverhuurplek, kreeg een prachtige rode Vespa mee en twee helmen, en reed vervolgens naar m’n appartement om hem op te halen. Nu is het zo dat ik inmiddels een behoorlijk behendig scooteraar ben geworden, al zeg ik het zelf, en dat ik beduidend meer rij-uren heb dan hij. Dus ik zei, weet je wat, ik rij wel, en jij gaat achterop. Nou, net toen ik dacht dat in m’n eentje scooteren veel praatjes opleverde, bleek dat de Italianen pas écht steil achterover sloegen wanneer je als vrouw aan het stuur zit en de man achterop. We waren een soort kermisattractie, er werd gelachen en geknikt en gewezen, och wat vonden ze het mooi. Of absurd? Naja, ze vonden er in ieder geval heel duidelijk íets van. Kortom, ga je alleen of met een man naar Italië en heb je zin in wat aanspraak? Huur een scooter! Gegarandeerd succes, en je komt nog eens ergens.
Project Italiaanse droom
« L’Episodio precedente
