Ik ben mijn opvoeding dankbaar. Door mijn vader is het netjes eten van spaghetti me zonder de paplepel, met de vork ingegoten. Al ontdekte ik recentelijk met wat spieken dat mijn handgreep nog wat te wensen overlaat, maar het is een kniesoor die daarop let. Een tafelgenoot pasta zien snijden brengt me dan ook in een acute staat van paniek en plaatsvervangende schaamte die ik voor beide partijen koste wat kost wil voorkomen en ook lepels pak ik het liefst af. En dan hebben we het pas over twee punten spaghetti etiquetti gehad. Hoe eet je pasta volgens het boekje? Komt-ie.
Spaghetti eten volgens de pasta-etiquette
Waag het niet je mes aan te raken
Pasta snijden? Uit den boze dus. Misschien wordt het een koter nog vergeven als je z’n spaghetti molesteert met een mes, maar blijf weg van je eigen bord. Zelfs gevulde pasta of lasagne kun je aan zonder mes; deegwaar halveer je met gemak met de zijkant van een vork.
Eet met enkel een vork
Ook je lepel is van ondergeschikte waarde bij het eten van pasta. De vork doet het zware werk en heeft daarbij geen hulp nodig van lepels of ander bestek. Lange pasta draai je tegen de rand van het bord in een hapklaar nestje, terwijl je andere hand een verplichte vakantiedag heeft ergens op tafel. Slurpen mag daarbij best. Saus over? Ook daarvoor mag je de lepel laten liggen; zie punt vier.
Pas op met de Parmigiano
Zelf ben ik een duivelsgebroed dat parmezaan verslindt alsof-ie niet net twaalf tot vierentwintig maanden z’n best heeft gedaan om zo te smaken, maar bij een bakje geraspte kaas op tafel is voorzichtigheid geboden. Het kan er dan wel verleidelijk staan te zijn, maar is niet bedoeld om te pas en te onpas over alle gerechten heen te strooien. Ten eerste geldt het doe-het-zelven met Parmezaanse kaas alleen voor pasta en risotto en ten tweede heb je pech als er vis tussen je pasta zwemt, want daar mag geen kaas overheen. Dat klinkt misschien streng, maar is simpelweg omdat je de smaak van vis en zeevruchten ermee buitenspel zet en de chef die daar z’n best op deed je dat niet in dank afneemt.
Bewaar het brood voor la scarpetta
Geweldig fenomeen. Handjes thuis als het brood op tafel verschijnt; dat is er om de pasta een eerbiedige laatste dienst te bewijzen. Fare la scarpetta, je leert ’t hier.
Val je bord direct aan
Wachten tot de hele tafel eten heeft? Niet doen. Niemand vindt koude pasta leuk, Italianen al helemaal niet. Wanneer er een dampend bord spaghetti voor je neus verschijnt, mag de vork gewoon toeslaan. Is mijns inziens overigens sowieso de meest onderschatte en vergeten regel van de algemene etiquette; als het niet mogelijk is om de hele tafel uit te serveren zonder dat het gerecht van de eerstbedienden afkoelt, mag er gegeten worden zonder te wachten. Knoop dat maar in je oren.
Kijk af bij je buren
Bij twijfel: afkijken. Ik betwijfel of je deze regel in Il Galateo terug zult vinden, maar onder het mom van beter goed gejat dan slecht verzonnen raad ik spaarzaam en subtiel spieken aan boven je eigen regels opmaken als je het niet weet. Klein blikje op rechts en links voor je begint en onder ’t kopieerapparaat, die handelingen. Buon appetitooo!
