De laatste nachten van de twee weken door Zuid-Afrika zouden plaatsvinden in Fransschoek, een kleine plaats niet ver buiten Kaapstad die bekend staat om de wijnvelden en -huizen. Het is de ultieme weelde, ik kan het niet anders omschrijven. Tegen een achtergrond van woeste onbegaanbare donkere bergen ligt een groene vallei met eindeloze wijnranken, te midden waarvan schitterende witte wijnhuizen herrijzen. Een plek die een tikkie truttig aanvoelt als je net door die woeste bergen aan bent komen rijden, maar die misschien wel juist daarom zo heerlijk ontspannen is. Een ideale plek om een vakantie af te sluiten.
Het hotel waar ik sliep was pas een paar dagen ervoor geboekt, het leek op de hemel en dat we er nog terechtkonden was een behoorlijk mazzeltje. De vakantie zelf had behoorlijk tjokvol gezeten. Er was overal waar we gingen zoveel te zien en te doen, het voelde als zonde van de tijd om niet zoveel mogelijk in de dag proberen te krijgen. Met als resultaat dat van mijn grote hobby, luieren aan een zwembad (of zee), weinig terecht was gekomen. Maar de laatste dag, we vlogen pas rond middernacht, was in het geheel gereserveerd voor precies die activiteit. Niets doen. Aan het zwembad.
Toen ik bij aankomst in onze kamer wat kleren in de kast hing zag ik een plaatje aan de deur hangen. Het was een tekening van een vrouw, met ontblote borsten waar een groot rood kruis doorheen stond, onderuitgezakt in een strandstoel met eronder de tekst ‘Please ladies! This is a NO NO at our pool deck. Thank you.‘ Nu is topless zonnen in vele delen van de wereld iets dat je als vrouw maar beter niet kunt doen, maar op deze manier werd het bijna gepresenteerd alsof het echt heel controversieel was. Wat een preuts gezeur.
Wat dat betreft ben je een stuk beter af in Europa. Vooral de Franse en Spaanse vrouwen laten de tits lekker vrij en blij erbij hangen. In Italië lig ik ook altijd topless op het strand, ook al is het daar niet echt gebruikelijk en zal je het een Italiaanse vrouw niet snel zien doen. Officieel is het zo dat je wel topless op het strand mag liggen, maar niet topless mag lopen of zwemmen. Tja. Laat het maar aan de Italianen over om ook daar weer een omslachtige regel voor te verzinnen. Over het algemeen ben ik de enige of één van de weinigen die topless op het Italiaanse strand ligt. Als ik wel andere vrouwen ontbloot zie zonnen, zijn dat vrijwel altijd net als ik toeristen. In mijn eigen dorp van de vaste septembervakantie durf ik het inmiddels wel aan, maar bij nieuwe stranden voel ik me toch altijd een klein beetje opgelaten, en vooral bekeken. Oude Italiaanse mannen staren ongegeneerd wanneer ik half bloot op een bedje lig. Zelfs als ik ze boos aankijk interesseert ze dat werkelijk geen zak. Alsof ze nog nooit een tiet hebben gezien. Vaak zijn hun eigen manboobs groter dan de mijne.
Maar goed. Het is dus soms even ongemakkelijk, je krijgt er wel een heerlijk bruin lijf én vrije blije meid-gevoel voor terug. En in geen van de Italiaanse kustplaatsen waar ik ooit ben geweest heb ik ooit zo’n dom verbodsplaatje gezien als in dat hotel in Zuid-Afrika. Zo blijkt maar weer, misschien niet alles, maar wel veel, is beter in Italië.
Project Italiaanse droom
« L’Episodio precedente
Continua a leggere…»
