De magie van Belmond

Het is mijn droom om ooit een nacht in een Belmond-hotel in Italië te slapen. De extreem luxe hotelketen heeft wereldwijd zo’n 35 hotels, waarvan 6 in Italië, en eentje daarvan staat in Florence. Of eigenlijk net buiten Florence, in een dorpje genaamd Fiesole. Belmond Villa San Michele heet het, en aangezien slapen in dat hotel wel minimaal 1000 piek per nacht kost blijft het voorlopig bij dromen. En bij de openbare eventkalender in de gaten houden, want dat zijn de momenten waarop ook sloebers van buitenaf de magische poorten van het hotel mogen betreden. Dus toen ik zag dat er een heuse wine tasting werd gehouden, onder begeleiding van een Britse sommelier waar ik nu uiteraard allang de naam van ben vergeten, twijfelde ik geen moment en kocht een kaartje. Voor 50 euro, werkelijk krankzinnig, krankzinnig! Maar ja, in het kader van ‘date met jezelf’ (ik vergoelijk een hóóp onder die noemer) boekte ik een plek.

​Maar in de twee weken die tussen boeken en wine tasting zaten ontmoette ik op Hinge een leuke Australische man waar ik wel mee op date wilde, waardoor het toch een date met z’n tweetjes werd. Op een zonnige dinsdag reed ik in de bus de stad uit, via krullende wegen de heuvels in. Het is een spectaculair ritje, van Florence naar Fiesole, en de bus stopt pal voor de deur van het hotel. De man in kwestie stond al bij de receptie, een tikkie kleiner dan ik had verwacht, maar met die heerlijke Australische tongval en bijbehorende droogkomische geintjes. Ik mag Australiërs wel, in de jaren dat ik nog geregeld met een backpack de wereld over trok was ik altijd blij als er een Australiër in mijn slaapzaal bleek te slapen.

​Het hotel was in ieder geval een to-taal andere wereld dan de wereld van de hostels. Het is gek om een plek te betreden waarvan je al zo vaak zo veel foto’s online hebt bekeken, bijna alsof je een beroemdheid tegenkomt die je alleen van de TV kent, maar nu opeens in het echt voor je neus staat. Dure hotels zijn echt mijn grootste hobby. God wat is het heerlijk om ergens te lopen waar alles zo goed is geregeld, waar de mensen geruisloos door de gangen sluipen, waar overal dure geurkaarsen staan die naar ‘rijk en succesvol’ ruiken, waar de vazen vol dagverse bloemen staan, waar het je in alles makkelijker wordt gemaakt. Een ongekend aardige vrouw liep ons voor naar de tuin, waar schitterende stoelen verspreid over het felgroene gras gedrapeerd stonden, met hét uitzicht over Florence dat onder ons lag. De andere aanwezigen van de wine tasting waren overwegend hotelgasten. Ik zat naast een ouder Amerikaans echtpaar, haar haren keurig geföhnd, parelketting, een pakje dat eruit zag als iets duurs van MaxMara, hij een rode broek met een blauwe polo. ‘Yes, we always only stay in Belmond hotels,’ zei hij toen ik vroeg of zij hier verbleven. Niet eens op een  patserige manier, maar gewoon als informatie. Ze zagen er ook wel uit als mensen die alleen in Belmond Hotels slapen, sommige mensen stralen gewoon comfortabele weelde uit.

​Mijn Australische man was een hit, oergeestig, de perfecte date. Na de presentatie van de sommelier kregen we heerlijke hammen en kazen, en zagen we ook dat de vrouw die ons allebei al zo bekend voorkwam inderdaad was wie we dachten dat ze was: Debbie Mazar, Amerikaanse actrice, bekend uit onder andere Entourage. Ze is getrouwd met een Italiaan en ze wonen in Fiesole, en komen geregeld in dit hotel ‘to enjoy the great food en views.’ Natuurlijk. Ik zeg het je, het is de magie van het Belmond. Ooit, ooit, slaap ik er. Ne sono sicuro.

Beeld rechts: © Tyson Sadlo | Belmond Villa San Michele

Project Italiaanse droom

« L’Episodio precedente

Continua a leggere… »