We zaten gigantisch te flirten, keken elkaar diep aan, hielden wel enige afstand, waardoor de spanning alleen maar voelbaarder werd.

Het gebeurt niet meer vaak dat je nieuws over Italië leest en denkt 'goh, dát is nou een goed idee', maar laatst gebeurde het dan toch.

Nog nooit eerder in mijn soloreizende leven was ik zo ver weg gepropt, het voelde als je reinste single shaming.

Augustus in Italië, dat moet je eigenlijk niet willen. Maar dát lijkt me nou weer buitengewoon geweldig om een keertje mee te maken.

Om dit tegen een Italiaan te zeggen is zo’n beetje het conversationele equivalent van in bad gaan met een broodrooster.

Het leek wel een Disney-film. Och Italië, brak je vorige week nog mijn hart, hier word ik dan toch weer week van in de knieën.

Misselijkmakend is het, er is geen enkele nuance in aan te brengen. 'Het beste land' zal ik Italië voorlopig denk ik even niet meer noemen.

Net toen ik dacht dat in m'n eentje scooteren veel praatjes opleverde, bleek dat de Italianen hiervan pas écht steil achterover sloegen.

Dus ik zocht het eens op en besloot, fuck it, voor wie zit ik me nou groot te houden, ik wil graag meer leren dus hop daar gaan we.