Degene die ook een Bumble-match had met mijn Nederlandse vriendin (ik vertelde er hier over) zat op een avond tegenover me tijdens onze eerste date en bleek een ontzettende lieverd. Dat is natuurlijk het laatste hoe een man getypeerd wil worden, een Italiaanse man al helemaal, maar het is wat het is. Hij was een schat. Dat zag je aan alles, hoe hij liep, hoe hij zenuwachtig aan zijn haar zat te pulken, hoe hij de Aperol die hij haalde binnen een seconde om liet vallen, gewoon echt een snoes. Zelf woont hij al sinds zijn tienerjaren in Milaan, maar zijn familie komt al vele generaties lang uit Florence. Hij deed iets met finance, ik haak snel af wanneer iemand zegt iets met finance te doen, maar het zorgde er in ieder geval voor dat hij eigen baas was, overal kon werken en dus vaak in de stad was. Binnen een minuut wist ik dat dit geen stomende affaire ging worden, maar ik deed het voor het plot, voor het verhaal, en deze Lorenzo was verder ontzettend leuk gezelschap. Hij studeerde ooit in Londen en sprak dus moeiteloos Engels, en doordat hij zelf in Milaan woont maar óók zijn wortels in Florence heeft, kon hij vanuit een insider outsider perspectief feilloos vertellen hoe het allemaal zit. Insider outsiders doorzien en begrijpen de dynamieken van een stad of plek, zonder er zelf volledig onderdeel van te zijn, maar wel net genoeg om er geruisloos in op te gaan. Dat levert vaak de beste inzichten op.
Hij legde bijvoorbeeld uit dat zo’n beetje het hele fundament van de rijkdom van Florence voortkomt uit de familie De’ Medici. Zij zijn met afstand de rijkste en meest invloedrijke, maar er zijn meer van dat soort families. En veel van de weelde die toen in de 15e eeuw werd vergaard, is altijd doorgegeven van generatie op generatie. Uit een studie van twee economen blijkt dat er in ieder geval al zo’n 900 gevallen zijn waarbij welvaart al meer dan zes eeuwen in de familie zit, wat veel meer is dan de vooralsnog aangenomen houdbaarheid van weelde van drie eeuw. Kortom, Florentijnse families weten hun macht en rijkdom uitzonderlijk goed te behouden, dwars door oorlogen en andere rampspoed heen. De meest effectieve manier van dat te doen, is door te zorgen dat kroost alleen mengt met ánder rijk en belangrijk kroost, wat in de basis nog steeds de reden is dat veel Florentijnen slecht mengen met anderen.
Aan het eind van die eerste date, we waren onze jassen al aan het aantrekken, zei hij dat hij volgende week weer in de stad zou zijn voor het afstudeergalafeest van een familievriendin. ‘Een gála voor je afstuderen’ zei ik verbaasd, en hij zei dat zij precies zo’n telg is uit een voorname aristocratische familie. De familie bezat een gigantisch kasteel in de heuvels van Florence, ze hadden een enorm penthouse uitkijkend over de Arno, naast meerdere familiehuizen in de rest van Toscane en aan de Ligurische kust. De feesten die ze organiseerden zijn altijd groots en lavish, vertelde hij, en vooral een zien en gezien worden van rijke invloedrijke Florentijnse incrowd. Bij wijze van grapje zei ik ‘well if you need a date for that party just let me know’, hij zei iets van ‘well I can ask!’, maar hij was natuurlijk ook gewoon beleefd. We liepen het café uit, wisselden nummers uit, en ik ging naar huis.
Een week later. Ik zat in de bus naar huis van een dagje Siena, doodmoe, zin in een avond op de bank, als er na een week zonder contact een appje komt van Lorenzo. ‘Ciao Lies! Managed to get a +1 for the party. Got any plans for tonight?‘ Tja. Non direi di no a una cosa simile.
Project Italiaanse droom
« L’episodio precedente
Continua a leggere… »
